قاعده «نزع خافض» بهعنوان یکی از ساختارهای خاص و پربسامد نحوی در زبان عربی، در بسیاری از آیات قرآن کریم نمود یافته و نقش برجستهای در تولید معنا، ایجاز لفظی، و انتقال مفاهیم تربیتی و اعتقادی ایفا کرده است. این پژوهش با رویکردی توصیفی - تحلیلی، بهدنبال تبیین نحوی و بلاغی این قاعده در قرآن و بررسی تأثیرات آن بر ساختار جمله و دلالتهای معنایی و تفسیری آیات است. در بخش نخست، ضمن بازشناسی مفهومی نزع خافض، بنیانهای نظری این قاعده در آثار نحویان واکاوی شده است. در بخش دوم، با تحلیل نمونهمحورِ مجموعهای از آیات قرآن کریم، اغراض بلاغی نزع خافض، همچون ایجاز هنری، تقویت لحن هشداردهنده، تمرکز معنایی بر عناصر کلیدی، و برجستهسازی پیامهای توحیدی، تربیتی و اعتقادی استخراج و تبیین شده است. یافتههای این پژوهش نشان میدهد که نزع خافض، نه صرفاً یک پدیده نحوی، بلکه ابزاری بلاغی با کارکردهای گسترده در تولید معنا، هدایت مخاطب به لایههای عمیقتر دلالت قرآنی، و ارتقای تنوع بیانی در کلام وحی است.
Hadian Rasnani E, Jabbari Z. A Syntactic–Rhetorical Analysis of the Rule of Nazaʿ al-Khāfiḍ and Its Role in Explaining Interpretive Meanings within Qur’anic Structures. 3 2025; 19 (37) :157-186 URL: http://pnmag.ir/article-1-2205-fa.html
هادیان رسنانی الهه، جباری زهره. تحلیل نحوی - بلاغی قاعده «نزع خافض» و نقش آن در تبیین مفاهیم تفسیری ساختارهای قرآنی. پژوهشنامه قرآن و حدیث. 1404; 19 (37) :157-186