در قرآن،آیات متعددی هست که جاودانگی بهشتیان و جهنمیان را گوشزد میکند، عدهای را سعادتمندو مخلّد در بهشت و متنعم از نعمتهای آن، و دسته دیگر را شقاوتمند و معذّب به انواع عذاب معرفی میکند در اینکه مراد از جاودانگی چیست و آیا بین خلود اهل بهشت و جهنم تفاوتی هست یا نه؟ بین مفسران و متکلمان اختلاف نظر وجود دارد اکثراً آنها را یکی دانسته و به معنای بقا و جاودانگی اهل بهشت در بهشت برای همیشه، و ماندگاری اهل جهنم در جهنم به صورت دائمی و نامحدود است.در این عرصه دیدگاه علامه طباطبایی و محمد صادقی، حائز اهمیت است. از آنجا که در آیاتی؛ جاودانگی بهشتیان و جهنمیان به دوام آسمانها و زمین معلّق شده؛ ابتدا مراد از آسمان و زمین و میزان دوام آنها بررسی شده و سپس مسأله جاودانگی مورد کنکاش و مداقه قرار گرفته است. عدهای آسمان و زمین را دنیایی؛ اماعلامه و صادقی اخروی میدانند. علامه آنها را دائمی و صادقی پایانپذیر میداند؛ در نتیجه علامه جاودانگی دوزخیان را بیانتهاء اماصادقی محدود میشمارد. از نتایج به دست آمده اینکه؛ باتوجه به معنای لغوی خلود و تمسک به آیات مماثلتِ جرم و جزا و عدل الهی و مبرا بودن خدا از هرگونه ظلم، بقاء جهنمیان محدود، و با عنایت به فضل و احسان الهی و توجه به نص وارده، بقاء بهشتیان دائمی است.
Mirhosseini M K. A Comparative Interpretation of Verses 105-108 in Surah Hood from the Perspective of “al-Mizan” and “al-Forqan” Commentaries about the Khulud (Eternity) of the People of the Heaven and the Hell. 3 2019; 12 (24) :225-250 URL: http://pnmag.ir/article-1-860-fa.html
میرحسینی محمدکاظم. تفسیر تطبیقی آیات 105ـ108 سوره هود از دیدگاه تفاسیر المیزان و الفرقان درباره خلود بهشتیان و جهنمیان. پژوهشنامه قرآن و حدیث. 1398; 12 (24) :225-250