حضرت سلیمان علیه‌السلام یکی از ستارگان آسمان نبوت و چهارمین پسر داوود(ع) از "بت شبع" است. "ناتان نبی"  او را به فرمان خدا، " سلیمان" یعنی پر از سلامت نامید زیرا هنگام سلطنت و حکومت او دوران صلح و آرامش بود. نام دیگر وی " یدیدیا " یعنی محبوب خداست. نام این پیامبر بزرگوار هفده بار در قرآن مجید مذکور است. حضرت سلیمان علیه‌السلام، فرزند و جانشین حضرت داوود علیه‌السلام و از انبیای بزرگ الهی در میان قوم بنی اسرائیل بوده است. وی همانند پدرش علاوه بر مقام نبوت، حکومت و سلطنت نیز داشته است. داستان زندگی آن حضرت، بارها در آثار شاعران و نویسندگان ایرانی مطرح شده که از مهم‌ترین آنها می‌توان به مثنوی مولوی اشاره کرد. در پژوهش  حاضر ابتدا اجمالاً تلمیح و ویژگی‌های آن بیان می‌شود وسپس چهره‌ی  حضرت  سلیمان(ع) به طور مختصر  معرفی و بعد از آن به مباحثی همچون تسلط  آن حضرت بر شیاطین و جنیان، منطق‌الطیر، تسخیر باد، حکومت  و در نهایت  مرگ آن حضرت پرداخته می‌شود. همچنین  اشارات قرآنی  و تاریخی در باب آنها بیان و بازتاب این اشارات نیز در مثنوی مولوی نمایانده می‌شود.