اسطوره فرآوردههایی از فرآیندهای تعاملات انسانی در نظامهای گفتمانی متعدد است که در پیوند با رهیافتهای مختلفشناختی ـ هستیشناسی، معرفتشناسی و روششناسی ـ در دگرگونی نظریهها قرار دارد. تنوع نظریههای مدرن، اسطوره را از حالتشناختی بسیط به همراه ارزش داوری ـ افسانه و اباطیل ـ خارج ساخته است. اسطوره طوفان به مثابه کهن الگوی بشری دارای بن مایههای جهانی و مضمونهای تکرار شونده است. این پدیدهروایی در نظامهای فرهنگی متفاوت در پیوند با پارادایمهای مختلف فکری و نظام حاکم گفتمانی در توالی خطی زمانی و مکانی، دارای روایتهای مختلفی است. این تفاوتهای روایی در روایت قرآنی طوفان هم ظهوری برجسته دارد. این جستار کوشش میکند به چیستی اسطوره در دوران پساسنتی و پویایی آن در معناشناختی و خویشکاریش در قرآن به منظور دریافت تبار کهن الگوی روایت طوفان در نسبت با روایات پیشینی بپردازد. بنابراین تبارشناسی روایت قرآنی طوفان، از یکسو به بازخوانی نگره قرآن به اسطوره با رویکرد متن محورانه به انضمام حاشیه بر متنو صورتبندی نظام گفتمانی آن میپردازد، و از سوی دیگر ظهورات متنوع و دگردیسهای روایت طوفان در متون پیشینی ـ از جمله روایات میان رودان ـ بازخوانی و تفاوتهای حداقلی ساختاری و درون مایهای آن را بازشناسی میکند.
Mohseni Mary Q, Tohidloo A, Delafkar A. The Genealogy of Myth in the Quran with a Look at the Story of Noah’s Flood. 3 2020; 13 (25) :217-240 URL: http://pnmag.ir/article-1-955-fa.html
محسنی مری قاسم، توحیدلو اکبر، دل افکار علیرضا. تبارشناسی اسطوره در قرآن با نگره روایت طوفان نوح. پژوهشنامه قرآن و حدیث. 1398; 13 (25) :217-240