روایت «أفضل الأعمال أحمزها» بیانگر پاداش بیشتر برای اعمالی است که با مشقت بیشتری همراه است. این روایت که ابتدا در برخی منابع اهل سنت در قرن دوم نقل شده و بهتدریج بعضی منابع شیعه نیز آن را ذکر کردهاند، اساساً فاقد سند است و در هیچ یک از منابع روایی معتبر و جوامع حدیثی فریقین نقل نشده است. برخی منابع ناقل روایت، آن را به ابن عباس منتسب کردند. فارغ از ضعف سندی، این روایت از نظر محتوایی و بههنگام عرضه آن بر قرآن، احادیث معتبر و عقل با چالشهایی همراه است. قرآن، ملاکِ کیفی «أحسن» را مورد تأکید قرار میدهد و برخی احادیث معتبر اتخاذ مسیر مشروعی که سهلتر است را توصیه میکنند. این روایت علیرغم ضعف سندی و قلّت نقل، در منابع کلامی و بهخصوص فقهی بروز قابل توجهی داشته و به آن مکرراً استناد شده است. در مقابل برخی متکلمین و فقها نقدهایی بر آن وارد ساختهاند. این نقدها گاه مستند به روایاتی است که رأی فقهی مخالفِ آنچه مستند به روایت مذکور است را تأیید میکند و گاه تأکید بر این نکتۀ مهم است که وقتی مسیر مشروع و آسانتری برای انجام یک عمل وجود دارد، تحمیل دشواری نیازمند دلیل نقلی یا عقلی است و این دلایل وجود ندارد. از طرفی نیت عامل و تأثیری که عمل بر حیات آدمی میگذارد ملاک فضیلت عمل است و نباید نادیده گرفته شود. پژوهش حاضر با بهرهگیری از منابع کتابخانهای و با روش توصیفی تحلیلی و رویکردی انتقادی پس از آنکه به نقد سندی و محتوایی روایت مذکور اقدام کرده، با بیان مصادیقی از بهرهگیری این روایت در دانشهای مختلف دینی به بررسی و نقد آن پرداخته است.
Kohan Torabi M. Validation and Criticism of the Functions of the Ḥadīth Afḍal A’māl Aḥmazuha in the Sources of the Two Sects. 3 2024; 17 (34) :25-45 URL: http://pnmag.ir/article-1-1972-fa.html
کهن ترابی میثم. اعتبارسنجی و نقد کارکردهای حدیث «أفضل الأعمال أحمزها» در منابع فریقین. پژوهشنامه قرآن و حدیث. 1403; 17 (34) :25-45