تصویرآفرینی شیوهای هنری برای تبیین مفاهیم است که امروزه در متون اصیل دینی و بهویژه قرآن کریم با رویکردی نوین مورد توجه قرار گرفته است. قرآن با بهرهگیری از این تکنیک، موجودات و مظاهر هستی را به شکلی پویا و زنده در برابر مخاطب مجسم میسازد تا درک او از آیات را تعمیق بخشد. از آنجا که تصویرآفرینی مناسبترین و مؤثرترین شیوه در انتقال معنا و تأثیرگذاری بر مخاطب است و این تأثیر، از رهگذر همسویی تصاویر با فطریات انسانی فزونی مییابد، پژوهش حاضر بر آن است تا با تکیه بر رویکرد توصیفی ـ تحلیلی به چگونگی ساختار و کاربست این تصاویر متحرک و پویا در قرآن کریم بپردازد. یافتههای پژوهش، پس از بررسی و تحلیل نمونههای متعدد، نشان میدهد که این تصاویر قرآنی با استفاده از گزینش دقیق واژگان بهویژه افعال پویا و نیز صنایع بلاغی ساخته میشوند با این تفاوت که گزینش و انتخاب کلمات در فرآیند ساخت تصاویر پویای قرآنی نقش بیشتری ایفا میکنند.