|
کارکردهای «پیوستگی سوره» در تفسیر با تطبیق بر تفاسیر المیزان علامه طباطبایی و فی ظلال القرآن سیّدقطب
|
سیدرضا مؤدب   ، محسن قربانیان |
|
|
|
چکیده: (6599 مشاهده) |
«پیوستگی سوره» شاخهای پُراهمیّت از دانش مناسبت در قرآن است که به لحاظ نقش منحصربهفرد آن در تفسیر، بسیار مورد توجّه مفسّران و قرآنپژوهان -بهویژه در نیم قرن اخیر- قرار گرفته است. بر اساس این نظریه، هر سوره بر یک غرض یا محور اصلی استوار است، به گونهای که تمامی موضوعات سوره حول آن غرض، وحدت فراگیر سوره را رقم میزنند. پژوهش حاضر قصد دارد نقش و تأثیر این نظریه را در تفسیر، با مطالعه تطبیقی میان دو تفسیر المیزان علامه طباطبایی و فی ظلال القرآن سیّدقطب مورد واکاوی قرار دهد و به معرّفی و دستهبندی کارکردهای آن در تفسیر بپردازد. این کارکردها را میتوان به انواع ساختاری، زمینهای، شناختی، اثباتی، تبیینی و سنجشی تقسیم نمود. بر اساس نتایج به دست آمده، علامه طباطبایی با رویکرد ویژه تبیینی-انتقادی در تفسیر المیزان، از کارکردهای تبیینی و سنجشی اعتقاد به پیوستگی سوره، به شایستگی بهره برده است. سیّدقطب نیز با نگرش غالب اثباتی در تفسیر خود، اهتمام شایانی در راستای اثبات وحدت موضوعی سورهها و به تصویر کشیدن ارتباط و پیوستگی میان آیات سوره مبذول داشته است. |
|
| واژه‌های کلیدی: کارکرد، پیوستگی سوره، تفسیر، علامه طباطبایی، سیّدقطب، المیزان، ظلال القرآن |
|
|
متن کامل [PDF 389 kb]
(2327 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1396/12/12 | پذیرش: 1396/12/12 | انتشار: 1396/12/12
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
