|
تحلیل آراء مفسران فریقین درباره اغوای الهی در آیه ۳۴ سوره هود
|
محسن فریادرس1   ، مریم نظربیگی ، پریا رجبی |
|
|
|
چکیده: (23 مشاهده) |
| یکی از مباحث بحث برانگیز در قرآن، مفهوم تفسیری «اغواء» و «چگونگی اسناد آن به خداوند» در آیۀ «وَ لا یَنْفَعُکُمْ نُصْحی إِنْ أَرَدْتُ أَنْ أَنْصَحَ لَکُمْ إِنْ کانَ اللَّهُ یُریدُ أَنْ یُغْوِیَکُمْ هُوَ رَبُّکُمْ وَ إِلَیْهِ تُرْجَعُون» (هود، ۳۴) است. آرا مفسران مشهور فریقین در این موارد، متعدد و متقابل یگدیگر است. مقاله حاضر با روش تحلیلی - توصیفی درصدد است تا این آراء را احصا، دسته‌بندی و تحلیل نماید. یافته‌های پژوهش نشانگر این است که مفسران عمدتاً چهار معنای «ضلالت»، «هلاکت»، «ناامیدسازی از رحمت الهی» و «سلب رحمت الهی» را برای مفهوم تفسیری «اغواء» ذکر کرده و در بیان چگونگی اسناد آن به خداوند، برداشت‌هایی داشته‌اند که عمدتاً در دو دسته کلی «اسناد جبری» و «مجازاتی‌بودن» قابل اندراج‌اند. برآیند پژوهش حاضر این شد که اغواء در قرآن کریم با ساختار باب «إفعال» در مورد «شیطان» و «قوم حضرت نوح A» به خداوند اسناد داده شده که به معنای «جاری شدن حکم تکوینی از سوی خداوند به سقوط در آخرین مرتبه گمراهی» در اثر شدت کفر و ارتداد آن‌ها است؛ بنحوی‌که دیگر امیدی به هدایت آن‌ها وجود ندارد و بی‌درنگ پس از آن، عذاب الهی نازل می‌شود. |
|
| واژه‌های کلیدی: قرآن کریم، آیه 34 سوره هود، اغوای الهی، مفسران فریقین، جبر، اختیار، امر بین امرین. |
|
|
متن کامل [PDF 400 kb]
(23 دریافت)
|
نوع مطالعه: پژوهشي |
موضوع مقاله:
تخصصي
دریافت: 1404/2/28 | پذیرش: 1403/12/27 | انتشار: 1403/12/27
|
|
|
|
|
|
|
| ارسال پیام به نویسنده مسئول |
|
|
|
| ارسال نظر درباره این مقاله |
|
|
|
